Sejarah
Sejarah Terapi Elektron
Penggunaan arus elektrostatik untuk mengubah aktiviti otak sebenarnya lebih kuno daripada yang disangka. Selama ribuan tahun, manusia telah menggunakan neurostimulasi untuk merawat pelbagai kondisi, walaupun mekanismenya tidak difahami sepenuhnya. Dalam artikel ini, kita akan meninjau sejarah rawatan elektrostatik, daripada zaman Mesir purba sehingga teknik moden.
IKAN KELI NILE DAN PERUBATAN ROMAN
Umumnya dipercayai bahawa orang Mesir adalah tamadun pertama yang memahami sifat elektrik ikan keli Nil. Bukti bertulis pertama tentang penggunaan arus elektrik yang disebabkan oleh haiwan untuk merawat penyakit bermula dari Greece purba, di mana Plato dan Aristotle menerangkan penggunaan lelehan ikan torpedo untuk menyembuhkan penyakit.
Scribonius Longus, Pakar Perubatan Rom yang Menggunakan Elektrik sebagai Rawatan ialah seorang pakar perubatan Rom abad ke-1 M yang berkhidmat di istana Maharaja Claudius (41-54 M) dan dilaporkan mengiringi tentera Rom dalam penaklukan Britain. Dia terkenal kerana telah menulis farmakope (senarai resipi) yang digunakan di Eropah sehingga abad ke-17, dan juga kerana menjadi orang pertama yang diketahui menggunakan elektrik sebagai ubat.
Bagi rangsangan elektrik otak, Scribonius Largus yang bertanggungjawab terhadap kesihatan Maharaja Rom Tiberius Claudius Nero Caesar boleh dianggap sebagai perintis teknik ini, kerana beliau mendokumentasikan sifat melegakan kesakitan elektrik untuk sakit kepala apabila ikan torpedo disapu pada kulit kepala pesakit yang mengalami sakit kepala.
PERUBATAN ISLAM IBN-SIDAH
Seorang lagi datuk stimulasi elektrik ialah pakar perubatan Islam Ibn-Sidah, yang pada abad ke-11 mencadangkan meletakkan ikan torpedo hidup di antara kening pesakit epilepsi untuk merawatnya. Juga di Abyssinia (kini Ethiopia) penduduk tempatan dilaporkan menggunakan ikan keli untuk “mengusir syaitan” dari tubuh manusia. Walaupun tidak jelas bagaimana kesannya diukur, atau jika penggunaan elektrik sebagai kaedah isyarat otak difahami, lebih 10 abad yang lalu elektrik ikan telah digunakan sebagai jenis rangsangan elektrik yang popular untuk merawat keadaan yang berbeza.
ELEKTROSTATIK MESIN UNTUK TERAPEUTIK ELEKTRIFIKASI
Selepas Renaissance dan dengan kedatangan Revolusi Saintifik moden, elektrik yang dihasilkan oleh haiwan telah digantikan dengan mesin buatan manusia yang boleh menghasilkan kesan yang sama dengan lebih banyak kawalan oleh pengendali mereka.
Jenis “peranti rangsangan” pertama ialah mesin elektrostatik yang dicipta oleh saintis Jerman Otto von Guericke, yang terdiri daripada mesin dikawal engkol geseran. Mesin sedemikian dan beberapa variasi lanjut daripadanya telah digunakan oleh saintis lain dan juga hospital (seperti Middlesex Hospital di England) untuk penyelidikan. Penciptaan balang Leyden, kapasitor pertama dalam sejarah yang boleh menyimpan cas elektrik yang dihasilkan daripada penjana elektrostatik, membenarkan gabungan mesin elektrostatik dan kapasitor untuk penyelidikan lanjut dan elektrifikasi terapeutik.
Walau bagaimanapun, elektrik ikan mahupun elektrik elektrostatik tidak membentuk bentuk arus terus. Untuk arus dianggap terus (DC), ia mesti terdiri daripada aliran cas elektrik yang tidak berubah mengikut masa.
ERA ELECTROKSTATIK STIMULASI
Pada abad ke-18, pencipta Itali Luigi Galvani mencipta bateri DC (dipanggil bateri Galvanic) yang kemudiannya akan digunakan oleh anak saudaranya untuk berjaya merawat seorang petani berusia 27 tahun yang mengalami kemurungan yang teruk. Ini boleh dianggap sebagai peristiwa penting yang menandakan permulaan penggunaan terapeutik rangsangan arus terus untuk merawat keadaan psikiatri dan neurologi.
Semasa abad ke-19, penggunaan terapi neurostimulasi amat popular di kalangan pakar psikiatri Jerman, yang mempelopori elektroterapi sebagai bentuk awal tDCS. Pada masa yang sama, beberapa saintis meneruskan penyelidikan lanjut mengenai penggunaan arus terus untuk merawat gangguan mental tetapi pelbagai kaedah, kekurangan kejelasan dalam penerangan dan, secara amnya, salah faham kesan dan prinsip operasi membawa kepada keputusan yang tidak konklusif atau bercanggah. Akibatnya, penggunaan rangsangan arus terus dan penyelidikan telah ditinggalkan pada tahun 1930-an dan memihak kepada terapi electroconvulsive (ECT).
Sehingga dekad 1960, komuniti saintifik mendapat semula minat dalam rangsangan arus terus, terutamanya di bawah bentuk elektro-anesthesia dan terapi elektro-tidur, hanya untuk meninggalkannya semula pada tahun 70-an apabila pengenalan ubat psikiatri baru menarik minat orang ramai dan membuka era baru rawatan penyakit mental.
